Pa to je nešto oko čega bi se sva tri naroda mogla ujediniti s obzirom koliko su zla Osmanlije nanjeli ovim prostorima, a pogotovo Bosni i Hercegovini.

Ili sam nešto propustio?

Bravo za inicijativu! Nek se vidi tko je patriot i tko voli BiH.

Pa nisu svima osmanije donjele zlo, recimo Srbi su prosperirali pod osmanlijama.

Ako se već traži istina, onda nek bude istina.

Isto tako osmanlije nisu čisto zlo, neki njihovi zakoni su bili progresivni na početku, za taj period povjesti.

Vazalski odnos Srbije (odnosno jednog dijela) prema Osmanlijama je trajao desetak godina ,ja neznam o čemu neki trebunjaju ovdje?!? Srbija je ratovala s Turcima u raznim varijantama gotovo jedno stoljeće.

Neznam odakle krenut ,tu si nabiflao toliko nepovezanih stvari i gluposti da neznam odakle da krenem... ali što se tiče Nikopolja ,da pomoglo se Turcima ali jbg za to možeš krivit 1204 ,tadašnji pravoslavac bi radije odabrao muslimana za susjeda nego katolika.

kao da kršćani nisu klali?

Srbi su dobrovoljno prihvatili vazalstvo, i ponudili turcima mač i snahe, zato su bili privilegirani, i bune se zapravo pred sam kraj, kad Turaka gotovo i više nije bilo na ovim prostorima osim na papiru.

Turci recimo nisu osvojili srbe, srbi su im se ponudili kao saveznici, tako da neznam čemu bi trebalo uključivat sva 3 naroda za osudu prema turcima.

Đorđe Petrović Karađorđe, poznat i kao Crni Đorđe je bio čuveni vođa (вожд) prvog srpskog ustanka protiv Otomanskog carstva. Smatra se ocem moderne Srbije.

Austro-turski rat i povratak u Srbiju

Pred kraj austrijsko-turskog rata, 1787.godine, kod nas poznatijeg kao Kočina krajina, Karađorđe počinje da ratuje na strani Austrije protiv Turaka. Kao podoficir ratovao je neoklevajući da se ogleda sa neprijateljem i ubija ugledne turske junake. Sredinom 1791. zaključuje se mir, Karađorđe dobija unapređenje i medalju za hrabrost i odmeće se u hajduke, gde predvodi veliku hajdučku družinu. 1793/94. dolazi do opadanja hajdučije i Đorđe se povlači i živi mirno sa porodicom u Topoli.

Prvi srpski ustanak

Kraj 18-og i početak 19-tog veka donosi povećanje zuluma koji su Turci činili nad srpskim narodom. Ogromni nameti, samovolja i terorisanje naroda od strane Turaka i janjičara, gušenje svakog otpora dovode do udruživanja srpskih velikaša i dogovorima oko pobune.
Povod za Prvi srpski ustanak bio je krvavi događaj, poznat kao seča knezova. O tome je pevao Filip Višnjić u čuvenoj pesmi Početak bune protiv dahija. Posecanjem viđenijih srpskih glava, Turci su hteli da zaplaše srpski narod i onemoguće ustanak za koji su znali da se sprema.

Na narodnom zboru u Orašcu Karađorđe je izabran za vođu ustanka i tako je stao na čelo izmučenog srpskog naroda u borbi protiv Turaka. Ne može se tačno reći kada je održan zbor u Orašcu, ali se uzima najčešće pominjani datum, a to je Sretenje Gospodnje, 15. februar 1804. godine (2.februar po starom kalendaru). Karađorđe je lično obilazio narod i dogovarao sa ostalim vođama tok borbe i pripreme za ustanak. Kao strog i dosledan, uživao je autoritet u narodu i među drugim vođama. Ostalo je zapisano da su ga se plašili zbog preke naravi i zbog spremnosti da bez kompromisa dođe do cilja. Iza njega su ostale mnoge pobede često nad brojnijom i opremljenijom turskom vojskom: Ivankovac, Mišar, Novi Pazar, Varvarin...

Turci su osamostalili SPC, moglo bi se reć da su Turci dijelom otac Srpskog naroda i vjere.

Ovo postaje sve bolje i bolje.

Spaljen gdje i kad?

Spaljen gdje i kad?

Napisano u propagandnom obliku, al iapk se ne kosi s onim šta sam reka, i Rusija se tu umišala, Tursko carstvo je bilo u fazi truljenja... itd

Pred kraj austro-turskog rata, 1787. godine, Karađorđe počinje ratovati na strani Austrije protiv Turaka. Kao podoficir ratovao je neoklijevajući se ogledati s neprijateljem i ubijati ugledne turske junake. Sredinom 1791. zaključuje se mir, Karađorđe dobija unaprijeđenje i medalju za hrabrost i odmeće se u hajduke, gdje predvodi veliku hajdučku družinu. 1793./94. dolazi do opadanja hajdučije i Đorđe se povlači i živi mirno sa obitelji u Topoli.

Kraj 18. i početak 19. stoljeća donosi povećanje zuluma koji su Turci činili nad srpskim narodom. Ogromni nameti, samovolja i teroriziranje naroda od strane Turaka i janjičara, gušenje svakog otpora dovode do udruživanja srpskih velikaša i dogovorima oko pobune.

Povod za Prvi srpski ustanak bio je krvavi događaj, poznat kao sječa knezova. O tome je pisao Filip Višnjić u čuvenoj pjesmi Početak bune protiv dahija. Sječom viđenijih srpskih glava, Turci su htjeli zaplašiti srpski narod i onemoguće ustanak za koji su znali da se sprema.

Na narodnom zboru u Orašcu, Karađorđe je izabran za vođu ustanka i tako je stao na čelo srpskog naroda u borbi protiv Turaka. Ne može se točno reći kada je održan zbor u Orašcu, ali se uzima najčešće spomenuti nadnevak, a to je 14. veljače 1804. godine. Karađorđe je osobno obilazio narod i dogovarao s ostalim vođama tijek borbe i pripreme za ustanak. Kao strog i doslijedan, uživao je autoritet u narodu i među drugim vođama. Ostalo je zapisano da su ga se plašili zbog prijeke naravi i zbog spremnosti da bez kompromisa dođe do cilja. Iza njega su ostale mnoge pobjede često nad brojnijom i opremljenijom turskom vojskom.

Nakon mira u Bukureštu dolazi do nesloge među ljudstvom što se odrazilo i na djelovanje i akcije naroda. Karađorđe uviđa da je dalja borba uzaludna i odlučuje da 1813. godine pobjegne u Austriju, ali se 1816. pridružio grčkom pokretu u želji da nastavi borbu za protjerivanje Turaka. Sljedeće godine je došao tajno u Srbiju kako bi se sa Milošem Obrenovićem dogovorio o zajedničkoj akciji, ali je po Miloševoj naredbi ubijen u noći između 13. i 14. srpnja 1817. godine u selu Radovanju kod Smedereva.

Karađorđe je osnivač srpske kraljevske loze Karađorđevića.