Kako je onda vojska od 32,000 boraca mogla drzati u pokornosti citav svijet i sve te narode?

I britanska kraljica je vladar ali ne drzi svoje subjekte u pokornosti...

Ako su u Jerusalemu stoljecima postojale zajedno dzamije, kricanske crkve i sinagoge onda je to forma zajednistva a ne psihicka bolest.

Englezi su držali celu Indiju (u Indiju je tada spadao i Pakistan i Bangladeš) sa dvadesetak hiljada vojnika. Nisu im pružili ruku, tretirali su ih kao stoku. A Aleksandar je morao da guši dvocifren broj pobuna u Persiji. U Egiptu i Mesopotamiji su ga obožavali, u Persiji ne.

Nisam mislio pisati ništa na ovoj temi jer je već rečeno o tome kako se stigmatiziraju psihičke bolesti, ali ovdje moram reagirati.

NE, NE i NE ! Radovanović sigurno nije jedini psihički bolesnik u politici, ima tu ljudi sa depresijom, anksioznošću itd. Sve to ide pod taj pojam. Možeš misliti kako "nema veći značaj", pa ljudima propadne cijeli život zbog takvih stvari.

Ovime što impliciraš da je Radovanović jedini psihički bolesnik impliciraš da su svi psihički bolesnici uopće u društvu poremećeni koliko i on. To je opasno i stigmatizirajuće. I problem svugdje, pa i na "razvijenom" Zapadu, a kako ne bi bio ovdje.

Psihička bolest je bolest. Stimatizovati osobu koje je ima je isto kao stigmatizovati osobu koja ima dijabetes. Ljudi koji to rade zaslužuju batine.

Naravno, u redu, ali to si već ovdje rekao i nije što sam htio istaknuti. Dok se ne pronađe neki drugi pojam i ljudi s anksioznošću, depresijom, poremećajima osobnosti (iako su oni za mene podosta pseudoznanost, stalno se neki izbacuju i dodaju novi) su isto psihički bolesni, kao i šizofreničari. Smiješno je reći da netko s depresijom i anksioznošću nije psihički bolestan, a ljudi kao taj Radovanović jesu. Oboje su psihički bolesni, svatko na svoj način.

Pa isto kao što nije isto imati prehladu i imati leukemiju, tako nije isto imati anksioznist i imati šizofreniju. I kod fizičkih i kod psihičkih bolesti imaš teže i lakše. I nije pseudonauka, nego je nauka koja se razvija i počela je da se razvija tek u 19. veku. Isto kao što se mi danas smejemo puštanju krvi i pijavicama kao metodama lečenja, tako će i se za par vekova ljudi smejati lekovima za psihičke bolesti koji se danas koriste.

Ne znam detalje nego principe. Onome koga ugnjetavas ne dajes pusku u ruke jer ce je okrenuti protiv tebe...
Ako su se borili za Aleksandra, nije ih ugnjetavao.

Niko ni ne tvrdi da jeste.

Slazem se sa vama Seselju.

Ali prepoznavanje bolesti nije stigmatizacija nego dijagnoza. Definirati nacionalizam kao psihicku bolest jer podrazumijeva strah od prvih komsija koji se ne moze kontrolirati, napade srdzbe i bijesa, nekontrolisanu mrznju, i pretjeranu osvetoljubivost je prvi korak u lijecenju masovnih drustvenih psihickih bolesti.

Ako se nacionalizam prestane posmatrati kao vid junastva i patriotizma te svrsta u dusevne bolesti napravice se ogroman korak u njegovom eliminisanju.

Sad sociološke fenomene kvalifikuješ psihološkim terminima. Psihičke bolesti su individualne, a ti sad pričaš o sociologiji koja je skroz druga nauka. To je kao da opisuješ gradnju kuće medicinskim terminima.

Smarjlija.Polako padaš.Teme su ti sve bliže tekbiranju.Nisi ni prvi ni poslednji zato ne očajavaj.
Kaži mi.Šta si ti mislio da ćeš postići svim onim temama i raspravama?M?

Kada se pojedinac razboli to je bolest. Kada se tisuce ljudi razbole to je epidemija. Kada se jedan covjek psihicki razboli to je dusevna bolest. Kada se tisuce ljudi razboli to je nacionalizam.

Normalno, ovo je samo hipoteza vrijedna ozbiljnijeg pristupa.

Natjerati te da razmisljas.

Nemere to na silu, jarane.

Bolescura se prelila i na pisanje na forumu

kada mase psihički oboljavaju preko 1400 godina, onda je to tvoj islam.

Samo ti razmišljaj.Jedino ti je to ostalo.

Normalno i stabilno drustvo ne ratuje. Samo psihicki bolesne drzave ratuju. Ubijede sami sebe da su bolji i superiorniji drugima pa skoca naglavacke u krvoprolice. Radi toga danas u Evropi nema ratova.

Mi smo ratovali, dakle mi smo bili psihicki bolesni. Srusili drzavu koju smao pravili 73 godine.

Ratovati cetiri godine umjesto da zivimo mirno i ugodno je prihvatljivo samo psihickim bolesnicima.

Da bi se tako ponasali neko treba prvo da vas napuni kolosalnom mrznjom, iracionalnim strahovima, netrpeljivoscu, zaviscu, pogresnim predrasudama, imaginarnom ugrozenoscu ili da se pocnete osvecivati za dogadjaje koji su se desili prije stotinu ili petsto godina...

Svaki rat zatim ostavi dodatne duboke psihicke traume jer u tom sukobu izgubite svoje najmilije.

Kako zbog bolesti ne mozete prepoznati sopstvene greske, automatski za takva stradanja krivite sve druge. To je takodje teska psihoza jer racionalni ljudi ispravljaju svoje zablude a ne tudje.

Upitate ljude, evo da vratimo vrijeme nazad u 1988, sta bi uradili ovaj put, a oni vam listom kazu da bi opet razvalili Jugoslaviju i ratovali mada znaju kroz sta su sve prosli. Ta nespremnost da promijenite sopstvenu trajektoriju i nesposobnost da preuzmete sopstvenu sudbinu u svoje ruke je psihicka bolest.

Slijepo vjerujete Milosevicu, Tudjmanu i Izetbegovicu kao da su nekakvi bezgrijesni bogovi a ne najgore budale koje su vas mogle izbrisati sa lica zemlje.

Ne shvatate da ste mogli izgubiti rat. Hrvati i Bosnjaci bi ga izgubili da je ostao rat tri strane svih protiv sviju i da ih Amerika i Klinton nisu natjerali da se pomire.

Republika Srpska zapadno od koridora bi pala u ljeto/jesen 1995 da Amerikanci nisu zaustavili ofanzivu Vojske RH i Armije BiH.

Znaci da su nasu sudbinu u oba slucaja odredili stranci te da su nas oni spasili od totalnog unistenja. A mogli su ostati nezainteresovani kao sto su bili kada je vojska u Egiptu srusila demokratski izabranu vladu ili Rusija okupirala Krim.

Ako ne mozete priznati da ste 1989 godine pogrijesili time sto niste sacuvali zajednicku drzavu onda vam je svejedno sto ste mogli biti unisteni i protjerani sa ovih prostora a to je kolektivna psihicka bolest a ne socioloska pojava. To vam je kao kad alkoholicar tvrdi da nije pijanac.

Vasa dijagnoza se iznova potvrdjuje svakim novim izborima. Napretka jos uvijek nema...

Zapamtite, nisu vas vodili nikakvi ocevi nacije ili narodni heroji nego teski psihicki bolesnici koji su mislili da vam je rat u najboljem interesu i koji su vas strasnim zlocinima nad civilima obrukali pred svijetom.

Ima li sta ludje od toga?

Znači tvoji heroji partizani su bili psihički bolesni?

Inače da ti ponovim, psihička bolest je individualna, ne može da bude kolektivna, kolektivni fenomeni su domen sociologije, ne psihologije.

Nije psihicka bolest ako neko zeli da vas fizicki zatre pa se borite zbog bioloskog opstanka. U tom slucaju nije nikakav licni izbor nego spoljna prisila i tudje psihicko oboljenje.

Slazem se da psihicka bolest, kao i vjera, ne moze biti kolektivna nego je striktno individualna.

Ako se radi o epidemiji psihickih oboljenja namjerno izazvanoj od strane vlasti i medija, govorimo o masovnim a ne kolektivnim oboljenjima.

Zasto bi se sociologija bavila masovnim psihickim oboljenjima, neurozama, te nekontrolisanom mrznjom i strahom?

Sociologija se bavi racionalnim drustvenim odnosima a psihijatrija iracionalnim.

Pa i 10% pučanstva je nekakav kolektiv. Logika protočnog bojlera. Praviš se pametan a juriš vlastiti rep...

E pa vidiš, pošto prečani imaju to gadno istorijsko iskustvo da je neko hteo fizički da ih zatre u Drugom svetskom ratu, ovaj put nisu hteli da čekaju i vide da li će to da se ponovi, nego su lepo odmah, uz našu pomoć, uzeli puške u ruke i sprečili mogućnost da im se to divno iskustvo ponovi. Vi ste imali luksuz da izaberete stranu. Izabrali ste Hrvate, izvolite uživajte u rezultatu svog izbora.

Ne isplati se zivjeti u proslosti. Nijemci i Francuzi su ratovali i u Prvom i u Drugom Svjetskom ratu pa su zbog bolje buducnosti formirali EU.