Pa dobro sad, ipak je Kijev na putu do Moskve, usput, mogao je malo svratiti reći koju pametnu, da ne kažu da drži stranu Rusima protiv pravoslavaca u Ukrajini, kad već dobija baš tu nagradu za poboljšanje jedinstva pravoslavaca.
Kijev nije baš Moskva ali je odmah do Moskve, isto kao što je Ukrajina odmah do Rusije po pravoslavlju, tj kao druga pravoslavna zemlja u svijetu, i po veličini i po broju vjernika.

Ma to ti je bilo u onoj seriji Vuk Karadžić. Gledao sam reprizu nedavno.

Ko to vi?

Svašta od vas, još ćete reći da su ukrajinski i ruski pravoslavci u sukobu...

Ne znam ljudino, koliko znam u Ukrajini ima dosta ateista ali valjda ima i krštenih duša? Isto kao i u Rusiji.

OBEĆANJE LUDOM RATOVANJE : ŠTA SI RADIO U RATU, TATA?

SB ISTRAŽUJE RATNI “PUT” LIDERA REPUBLIKE SRPSKE

Inicijativa SNSD-a da se objelodane podaci o učešću u ratu svih poslanika Narodne skupštine RS-a mogla bio se ovoj stranci, prema mišljenju predstavnika opozicije, obiti o glavu; Slobodna Bosna otkriva ratnu prošlost čelnih političara u RS-u, Milorada Dodika, Nebojše Radmanovića, Igora Radojičića, Nikole Špirića, Dragana Čavića, Mladena Bosića, Petra Đokića i Marka Pavića

Zahtjev Kluba poslanika Saveza nezavisnih socijaldemokrata da Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite RS-a objavi podatke o učešću u ratu svih poslanika osmog saziva Narodne skupštine Republike Srpske mogao bi se toj stranci vratiti kao bumerang. Opozicija, prema najavama, sprema odgovor na zahtjev SNSD-a za izjašnjavanje o ratnoj prošlosti poslanika.

To, prema njima, znači da bi, kada se utvrde podaci o učešću u ratu narodnih poslanika, upravo u SNSD-u mogli da se uhvate za glavu, naročito zato što je opozicija tokom vikenda najavila kontramjere i nove zahtjeve za provjere ratne prošlosti.

Klub SNSD-a je, u petak, taj zahtjev uputio u formi poslaničkog pitanja, ali u kratkom saopštenju nisu navedeni razlozi za ovu inicijativu. Zvaničnici ove stranke priču ostavljaju za period kada podaci budu objavljeni. Po mišljenju upućenih, ovo je jedan vid odgovora na galamu koja se podigla u javnosti nakon objavljivanja informacije da je visoki funkcioner banjalučkog SNSD-a i generalni sekretar ove stranke Zoran Novaković tokom rata bio pripadnik hrvatske vojske.

Opozicija u RS-u je informaciju o njegovom učešću u Hrvatskoj vojsci iskoristila da optuži vladajući SNSD kako srpske borce koji protestuju naziva stranim plaćenicima dok u vlastitim redovima ima pripadnika "Zengi". Novaković je demantovao da je bio i u jednoj drugoj vojsci, osim u VRS, a onda je predsjednik SNSD-a Milorad Dodik u petak izjavio da je ovaj funkcioner banjalučke Gradske uprave u spornom (ratnom) periodu boravio u Sloveniji.

DODIK NA BRANIKU IMOVINE

Nakon pokretanja inicijative SNSD-a o iztraživanju ratne prošlosti poslanika, očekuje se da nadležno ministarstvo uskoro dostavi odgovore na ova pitanja. Međutim, moglo bi se dogoditi da u ovu instituciju uskoro stigne još jedan zahtjev.

Poslanik NDP-a Dragan Čavić najavio je da će zatražiti da se objavi ratni staž predsjednika RS-a Milorada Dodika, srpskog člana Predsedništva BiH Nebojše Radmanovića, kao i ministra finansija i trezora BiH Nikole Špirića.

“Zatražiću i da se utvrdi ko je od izabranih visokih funkcionera u Republici Srpskoj, u Narodnoj skupštini Republike Srpske i Parlamentu BiH cijeli rat proveo u Beogradu, ili van RS-a”, rekao je Čavić.

Šef Kluba poslanika PDP-a Zoran Đerić tvrdi da oni koji potežu pitanje ratne prošlosti poslanika očigledno imaju najveći problem sa tim periodom.

“Dobro je poznato ko je učestvovao u ratu i ko je stvarao Republiku Srpsku, a ko je, s druge strane, za to vrijeme bio u Beogradu, ili inostranstvu. Tražiti te informacije nakon 20 godina je degutantno, ali i razumljivo s njihove strane s obzirom na slučaj koji privlači pažnju javnosti ovih dana. Samo, plašim se da bi taj zahtjev mogao upravo SNSD-u da se obije o glavu i da bi mogao da zažali što je uopšte pokrenuo to pitanje. PDP nema nikakav problem s tim”, kaže Đerić.

Naš list prvi put otkriva “ratni put” Milorada Dodika, Nebojše Radmanovića, Igora Radojičića, Dragana Čavića, Mladena Bosića, Petra Đokića i Marka Pavića.

U Banjoj Luci kroz šalu znaju reći da je prije rata zbog osoba poput Milorad Dodik i postojala emisija Znanje imanje.

Njegova karijera išla je od prvaka na takmičenju traktorista, mladog komunističkog predsjednika IO opštine, uspješnog biznismena, propalog fabrikanta namještaja, poslanika Ante Markovića u Skupštini BiH, pa do respektabilnog švercera akcizne robe.

Na početku rata Dodik je obukao uniformu vojnog policajca. Iako se hvališe da je bio pripadnik Vojske RS-a, njegovi ratni zaštitnici, generali Momir Talić i Boško Kelečević, samo su ga formalno rasporedili u jedinicu Vojne policije, koja je bila stacionirana na Aerodromu „Mahovljani“ kod Banje Luke, ali se Dodik nikada nije pojavio na ratnom zadatku.

Kada je Vojska RS-a konfiskovala sva motorna vozila, pa i Dodikove traktore, on odlazi u Beograd gdje otvara fabriku namještaja. Na Pančevačkom putu, kod Beograda, imao je firmu za proizvodnju namještaja, dušeka i jorgana, a takvu je imao i u Laktašima pod imenom Igokea. Izlagao je na dva Beogradska sajma, a firma je nakon dvije godine propala. Od 1993. godine Dodik, kao direktor PP “Igokea” Laktaši, aktivno se bavio švercom cigareta iz Srbije u RS-u zbog čega i dobija nadimak “Mile Ronhill”. Postoji dokument koji je dokazuje da su krajem 1994. godine Dodiku na granici zaplijenjena četiri šlepera švercovanih cigareta.

Isto se desilo i u aprilu 1994. godine, kada je Dodik u RS, iz Makedonije preko Srbije, uvezao 18 tona cigareta Partner i Vek. Riječ je o dva šlepera koja su mu oduzeta, na šta se Dodik žalio. Istragom je utvrđeno da je Dodik cigarete kupio od Makedonija tabaka, a onda ih preko firme p.p. SWISSAR iz Beograda dovezao do slobodne carinske zone u Novom Sadu, gdje je zamijenio papire i cigarete je preuzela „Igokea“. Nakon što su mu oduzete cigarete, Dodik se žalio da je izvršeno dvostruko oporezivanje, ali je Finansijska policija RS-a utvrdila da Dodik ne govori istinu i da je stvarni uvoznik cigareta „Igokea“. U to vrijeme Dodikova firma imala je kancelariju u beogradskom hotelu Interkontinental, a upućeni tvrde da je novac od šverca cigareta Dodik mjerio vagom. Tokom rata Dodik je bio dosljedna opozicija Radovanu Karadžiću, predsjedniku SDS-a, i glasao je za sve mirovne planove koje opozicija odbacila.

Dodik je završetak rata dočekao kao ugledni privrednik i političar, a po osnovu učešća u ratu, kao narodni poslanik, dobio je benificirani radni staž.

IGOR RADOJIČIĆ ČITAV RAT PROVEO U ROVU

Igor Radojičić do rata nije uspio za izgradi značajnu političku karijeru, kao ni njegov politički patron Nebojša Radmanović. Rat je dočekao kao diplomirani elektroinžinjer. U ratu, od septembra 1991. godine (na frontu u Hrvatskoj) do 25. decembra 1995. godine, proveo je četiri godine, tri mjeseca i šest dana. To ističe kad god se potegne pitanja ko je veći patriota među političarima RS-a.

“Nije to bila uzaludna borba, već građanski rat u kojem smo se borili da ostanemo na ovim prostorima. Ja tako to doživljavam. Početak je bio prilično konfuzan. Vojska je još bila JNA, bio sam rezervista i sjećam se da sam kao mlad oficir, jer sam bio komandir jedinice, imao dosta pitanja od rezervista – šta je cilj?! U prvom momentu kada se Jugoslavija raspadala, a JNA još postojala, bila je taktika kreni-stani. Nedostajalo je puno ciljeva i bilo je mnogo propagandnih vojnih, a pogotovo političkih poteza”, kazao je u jednom intervju. Radojičić je iz rata izašao kao kapetan u rezervi.

Nebojša Radmanović, srpski član Predsjedništva BiH, prije rata bio je arhivar i visokopozicionirani komunista. Članstvo u banjalučkom komitetu omogućilo mu je da se sa partijskim drugovima rotira na jednoj od direktorskih pozicija – Glasa, SIZ-a kulture, Pozorišta, dok nije završio u arhivu Bosanske Krajine. Kao sin udbaša ostao je vjeran porodičnoj tradiciji, pa je u Pančevu završio obavještajnu školu koja mu je kasnije pomogla da “vlada iz sjene”.

Pripadnost obavještajno-bezbjednosnim strukturama Radmanoviću je omogućila da ratni staž stekne u kacelarijama komande Prvog krajiškog korpusa. Poslovi koje je radio i danas su tajna, ali je bilo poznato da je imao veze sa tadašnjim Press centrom korpusa. Po osnivanju Socijalističke partije u RS-u (stranci-kćercfi Miloševićeve SPS), kao iskusnom kadru povjereno mu je da unutar partije vodi obavještajno-bezbjednosni sektor. Od svih tadašnjih političara iz SPS-a najčešće se sastajao sa Slobodanom Miloševićem. Nakon Dejtona istoričar Radmanović vratio se u Arhiv RS-a. Poslije prvih poslijeratnih izbora i pobjede socijalista u Banjoj Luci postao je predsjednik IO SO Banja Luka, gdje je ponovo vladao iz sjene punih šest godina. Radmanović 2000. staje na čelo Demokratske socijalističke partije, koja je nastala podjelom na frakcije Socijalističke partije RS-a. Čuveni DSP se dvije godine kasnije pripojio Dodikovom SNSD-u.

Nikola Špirić, aktuelni ministrar finansija i trezora BiH, rekorder je po broju stranaka u kojima je bio aktivan. Osnovao je Demokratsku stranku za Banjaluku i Krajinu nakon što je promijenio nekoliko stranačkih dresova - od reformista, preko radikala, do SDS-a, a od 2002. godine je član SNSD-a. Tokom rata Špirić je bio član Srpske radikalne stranke, gdje je bio predsjednik Izvršnog odbora, sve do kraja rata zagovarao je Veliku Srbiju čije su granice Karlovac- Karlobag- Virovitica.

Petar Đokić, predsjednik Socijalista RS-a, koji je završio policijsku školu, prije rata radio je u CJB Tuzla, odjel u Brčkom. Kao nepokolebljivi ljevičar 1991. godine postao je predsjednik SDP-a Brčko. Na toj funkciji bio je sve do 1992. godine. U maju iste godine je mobilisan i do januara 1993. godine do novembra 1994. godine imao je radnu obavezu u opštini Brčko, kao povjerenik za izbjegla i raseljena lica. Od decembra 1994. godine do jula 1996. obavljao je dužnost u tadašnjem Komeserijatu za izbjegla i raseljena lica RS-a. Nakon rata bio je predsjednik OO SP-a Brčko. U Narodnoj skupštini RS-a bio je poslanik u periodu od 1997. godine do 2002, s tim da je od 1998. godine do 2000. bio predsjedavajući Narodne skupštine RS-a. Aktuelni je ministar rada i boračko-invalidske zaštite, iako je pravosnažno osuđen zbog poslovne prevare.

Mladen Bosić prije rata bio je glavni inžinjer za razvoj u Tvornici akumulatora Tesla u Brčkom, a potom i komercijalni direktor preduzeća Staklomont iz Brčkog. Bosić je rat proveo u Brčkom. Od maja do septembra 1992. godine bio je vojnik Gradskog bataljona, a zatim prelazi na radnu obavezu u Elektrodistribuciju, kao jedini elektroinžinjer. Kraj rata je dočekao kao direktor PTT-a u Brčkom., na toj poziciji je bio sve 1998. godine kada je imenovan za direktora RJ Telekoma u Brčkom. Od 2000. do 2001. godine bio je zamjenik ministra inostranih poslova BiH, a nakon toga, do 2004. godine, ambasador u Sloveniji. Po povratku u BiH ponovo postaje direktor RJ Telekom u Brčkom.

Mladen Ivanić cijeli rat proveo je u Banjoj Luci, radeći kao univerzitetski profesor. Predavao je i na Ekonomskom fakultetu na Palama. U Banjoj Luci je bio i član Regionalnog štaba Civilne zaštite. Krajem rata osnovao je Srpski inteklektualni forum.

Nakon rata odbio je ponudu Biljane Plavšić da bude premijer. PDP je osnovao 1999. godine i njen je prvi i jedini predsjednik. U periodu od 2001. do 2003. godine bio je premijer RS-a, a zatim četiri godine ministar inostranih poslova BiH.

DRAGAN ČAVIĆ RAT PROVEO U ROVU

Dragana Čavića, predsjednika Demokratske partije, rat je zatekao na mjestu komercijalnog direktora Fabrike duhana u Banjoj Luci. Jedan je od rijetkih političara iz RS-a koji je cijeli rat proveo u rovu i to na Vlašiću. Završetak rata je dočekao na radnoj obavezi u Fabrici duhana i među Socijalistima Živka Radišića. Međutim, u socijalistima se zadržao još kraće nego u rovu. Član SDS-a postao je 1997. godine. Nedugo potom izabran je za predsjednika RS-a i na toj funkciji ostao do 2004. godine. U januaru 2009. godine osniva Demokratsku partiju, a na izborima 2010. godine postaje poslanik NS RS-a. U SDS-u mu nikada nisu oprostili što premijerski mandat 2006. godine prepustio Miloradu Dodiku, iako je za argument imao volju parlametarne većine. Danas su najveći oponenti.

PLANER GENOCIDA

Marko Pavić, lider DNS-a, tokom rata bio prvi bezbjednjak i operativac u prijedorskoj regiji

Marko Pavić, predsjednik DNS-a i vječiti gradonačelnik Prijedora, kako je rekao u jednom od intervjua, nikad ne razgovara o prošlosti jer je „okrenut budućnosti“. Vjerovatno je zbog animoziteta prema minulim vremenima njegova biografija puna rupa. Informacije o tome čime se Pavić bavio tokom rata poprilično su mutne.

Rat je dočekao kao direktor PTT-a Prijedor. Mobilisan je i prvu polovinu rata proveo kao pripadnik 43. motorizovane brigade. Brzo je postao šef DB-a za prijedorsku regiju, a kako je iz ovog kraja dolazio i šef DB-a Duško Zgonjanin, obavještajne službe u ovom kraju bile su izuzetno jake. Kasnije su one odigrale ključnu ulogu u planiranju i izvođenju etničkog čišćenja, formiranju i upravljanju paravojnim formacijama i kriznim štabovima.

Pavić je, prema nezvaničnim informacijama, bio najznačajniji i najbitniji kadar službe Državne bezbjednosti RS-a i Vojne obavještajne službe na prostoru prijedorske regije. Označen je i kao glavni koordinator u protjerivanju civilnog stanovništva, odvođenju civilnog stanovništva u logore smrti u opštini Prijedor.

Kraj rata Pavić je dočekao u Petoj kozarskoj brigadi koja je “branila” Brčko i Prijedor. Već na prvim izborima Pavić je upao u politiku postavši narodni poslanik. Bio je ministar unutrašnjih poslova u vrijeme sukoba Biljane Plavšić i SDS-a, zatim ministar saobraćaja i veza i ponovo narodni poslanik. Gradonačelnik je Prijedora u trećem mandatu. Njegov najveći politički kapital je to što ga Dodik radije vidi kao saradnika nego kao protivnika.

Svaka im cast za Andricgrad, da nije Emira i Mileta, Visegrad bi bio najveca rupa balkana.Dobio je bioskop, pozoriste,istorijski institut, veliki Hram...Eno juce dolazio u Andricgrad ministar kulture Ruske Federacije, bila je i Monika Beluci, vise je faca posetilo Andricgrad nego BG u zadnjih godinu dana.100 000 turista u toj nekadasnjoj vukojebini nije lose uopste.

Upravo tako daxt. Izuzev tog Andrićgrada ostalo je mrtvilo. I opet političkim vladaocima Višegrada smeta Emir Kusturica. To samo kod nas ima.

Upravo tako daxt. Izuzev tog Andrićgrada ostalo je mrtvilo. I opet političkim vladaocima Višegrada smeta Emir Kusturica. To samo kod nas ima.

točno. takav je nažalost mentalitet ljudi u post-komunističkim zemljama. Nikad zadovoljni.

Taj Višegrad je sad prva i jedina turistička destinacija u Srpskoj, kojeg s vremenom eventualno možda prestigne Banja Luka. A i to je pitanje.

A kolko sam vidio po slikama čitav projekt je dosta originalan.

Fora je taj Andrićgrad, volio bih posjetiti ga :)

Naravno da ima, ali sigurno nisu uz CIA masone i bilderbergovce, šizmatike, bezbožnike, Unijate i Tatare u ovom sukobu

Ove raskolničke "crkve" koje ne priznaje nijedna prava pravoslavna Crkva mi ne pominji, to je neka grupa građana kao i "Crnogorska pravoslavna crkva".

A u pozadini toga nije želja da ih se zadrži kao dio srpskog nacionalnog bića? Pogotovo u slučaju tzv. ˝CPC˝?

Tati si reci da je govnar. Još jednom mi takvo nešto reci i ne odgovaram ako ti ispsujem sve po spisku. A mogao bih ukoliko ne dobiješ kakvu opomenu.

Što se MPC tiče nisam znao kad su osnovani i tko ih je osnovao.

Pa eto napisao sam tzv. ˝CPC˝.

Meni se čini da ih SPC hoće zadržat u svojim redovima, pošto poto. Pogotovo u slučaju ˝CPC˝.

Biskup SPC-a u CG, a bome i patrijarh Irinej non stop priča o tome kako su svi Crnogorci Srbi. I onda kao borba protiv stvaranja autokefalne CPC nema veze sa borbom protiv Crnogorstva kao nacije? Naj ga