Misliš - oni tvoji?

Sreća njihova pa je Rašo Crnogorac bio na čelu RS,inače bi Fočaci razlupali topovima kompletna Pljevlja.

https://m.youtube.com/watch?v=7_pJIFFzW9U

Četnici nikako da prebole gubitak srpske sparte.
Prste dalje od Crne Gore

Srbi su prvi poceli ovdje ispoljavati svoje frustracije, jer ne mogu da podnesu prijateljske odnose država Bosne i Hercegovine i Crne Gore.
A ko vam kriv? Eno vam Hrvati s njima se bratimite

"ha ja hustaše su bili borci za slobodu ,puni plemenitosti ."
Pa i onako su muyguri bili većina u Ustašama.
I većinu zločina su oni izvršili ,ali si zločine stavili na teret Hrvatima .

https://m.youtube.com/watch?v=IEbOKErpnZ0
Evo jedna divna litija pre par dana u Baru
https://m.youtube.com/watch?v=Zd68MjRKYQs
Predivno srpsko more

"ha ja hustaše su bili borci za slobodu ,puni plemenitosti ."
Pa i onako su muyguri bili većina u Ustašama.
I većinu zločina su oni izvršili ,ali si zločine stavili na teret Hrvatima .

Neko je štiti na forumu a ko - ne znam. Za sve izrečeno ne da treba da dobije ban, nego tri.
Nekome takva treba, idealna je za obračun sa Srbima - bolesna, luda i zla.

A šta ako Srbi sledeće godine ponovo dođu na vlast,hoće li CG postati ponovo neprijateljska.

Jel te sramota?

Dok su četnici bili fina raja. Idi begaj bre.

A ti nam dođeš neko sunce foruma?
Otvoreno propagiraš mržnju, nemaš pravo nikom ništa prigovarati.
Zaštićeni ste poput bijelih medvjeda, pstt.

Pa jesu ,Draža je posthumno odlikovan odTrumana.
A čemu to pravdanje Ustaša?
Čemu davanje ljudskog liga Ustašama.

Jel ovaj stvarno napisao mrtav ladan kako su u Srebrenici Bosnjaci zastitili Srbe?

Izjava ne za samar nego za krv

Ne treba zaboraviti činjenicu da je početkom aprila 1942. Srebrenicu zauzela Crna legija, pod vodstvom Jure Francetića. Ustaški teror je dostigao vrhunac u ljeto 1942. a naređenje za pokolj Srba tog područja izdao je natporučnik Kurelac. Sakupljeno je oko 3.500 Srba, muškaraca, žena i djece sa područja srebreničkog sreza i zatvoreno u barake, a jame za njihovo ubijanje bile su spremne, ali zahvaljujući komšijama muslimanima nije došlo do toga.“

Sretna okolnost htjela je da jedan ustaški oficir plan povjeri jednom srebreničkom uglednom Bošnjaku, koji nije oklijevao da o tome obavijesti viđenije sugrađane, a zatim zajedno s njima krene u operaciju osujećivanja ustaškog plana istrebljenja Srba.

„Ustaški logornik Slavko Oraščić u povjerenju je saopštio nekim muslimanima, građanima Srebrenice, tačnije Nazifu Klančeviću da Kurelac priprema pokolj svih zatvorenih Srba i kaže se da je na intervenciju građana muslimana došlo naređenje iz Tuzle da se svi Srbi puste na slobodu“.

Presuđen i pogubljen.
Jebo to posthumno, istakijali ste Amere, al su kasnije skontali ko ste i kakvi ste.
Ko bolan pravda ustaše?

Pa onaj koji ju je vratio.

https://balkans.aljazeera.net/teme/2018 ... -3500-srba



Dokumentovano sve.

Stradanje Srba u srebreničkom kraju
Srebrenica i okolina u Drugom svetskom ratu
Posle sloma Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom ratu 1941. godine, voljom Sila Osovine povučene su granice, sa pravom revizionističkom strašću i revanšističkom pakošću prema srpskom narodu. Reka Drina je opet postala kobna „plemenita međa” koja je delila Srbe.


Na njenoj levoj obali započeo je progon srpskog pravoslavnog življa, koji je u Pavelićevoj NDH stavljen van zakona. Ovaj članak se bavi sudbinom Srba i Srpske Pravoslavne Crkve na teritoriji Srebreničkog sreza u godinama Drugog svetskog rata. Arhivska građa, kojom se mogu rasvetliti tamošnje prilike, korišćena je u Arhivu Srbije (Komesarijat za izbeglice i preseljenike Vlade Milana Nedića i Arhivu Vojnoistorijskog instituta, fond Nezavisna Država Hrvatska). Prema popisu obavljenom u Kraljevini Jugoslaviji 1931. godine, srebrenički srez je imao ukupno 35.274, a sama gradska opština Srebrenica 7.980 stanovnika. Muslimani su činili relativnu većinu u samom gradu, dok su pravoslavni na teritoriji sreza, kao zastupljeniji u ruralnim sredinama, bili brojniji.

Srebrenički protoprezviterat je, po crkvenom prebrojavanju iz 1925. godine, imao 14.356 duša. Pravoslavni i muhamedanci su na teritoriji srebreničkog sreza bili geografski izmešani. Grafički je to možda najbolje predstavljeno na 17. karti u knjizi Krunoslava Draganovića, Katolička crkva u Bosni i Hercegovini nekada i danas, Sarajevo 1935). Prema podacima iz 1931. godine, srez Srebrenica je imao 17.766 pravoslavnih i 17.332 stanovnika islamske veroispovesti.

Veći deo srebreničkih muslimana se od samog početka rata stavio u redove ustaša. Tako su započeli sa ubijanjem svojih srpskih komšija, često bestijalnim i psihopatološkim, a sve je bilo ispraćeno verskim ispoljavanjem i simbolikom. Vlada NDH je koristila muslimane zarad svojih velikohrvatskih ciljeva. Tamo na terenu gde nije imala dovoljno rimokatolika, naoružavala je muslimane i gurala ih na Srbe. Srebrenica je očigledan primer takve zaoštrenosti u političkim i versko-nacionalnim odnosima.

Odbrana Srba je u početku bila spontana, samoinicijativna, a od 16. avgusta 1941. godine bivši žandarmerijski major Jezdimir Dangić predvodi četničke odrede u Istočnoj Bosni. Do kraja 1941. sarađuje sa komunističkom gerilom, a od januara do aprila 1942. godine Dangićevi odredi imaju frontove sa partizanima, ustašama i Nemcima. Položaj srpskog civilnog stanovništva je bio i više nego tragičan.

SVEDOČANSTVA PROGNANIKA

Zbog detalja počinjemo sa svedočenjem izbeglog sveštenika Srbislava Blažića sa parohije Kravica kod Bratunca. On je 27. marta 1942. godine izjavio da su najviđeniji Srbi iz Vlasenice i okoline stradali, odnosno da je njih oko 80 stropoštano na najjeziviji način u jamu u Rašićevom Gaju.

Taj očevidac je izjavio: „Kad sam u avgustu mesecu prošle godine posetio to sveto mesto, na 100 i više metara sećao se užasan zadah i bezbroj pasa i orlušina bilo je u jami”. Od istog sveštenika saznalo se za sudbinu sveštenoslužitelja arhijerejskog namesništva vlaseničko-srebreničkog Eparhije zvorničko-tuzlanske. Naime, sredinom 1941. ustaše i domobrani su ubili Miloša Savića paroha milićkog, Dragomira Maskijevića paroha iz Dervente kod Vlasenice, Ljubomira Jakšića paroha u Han Pijesku i Janka Savića paroha knežinskog. Verodostojnosti ovog svedočenja ide u prilog jezgrovitost i ton opisa: „Gledao sam leš počivšeg brata jereja Maskijevića. Strašan je bio. Oči izvađene, uši odsečene, a koža s leđa zguljena”.

Paroh srebrenički Dragoljub Jolović je proteran, a izbegavši u Srbiju posvedočio je u Bogovađi 7. jula 1941. godine da je parohijski dom u Srebrenici, inače sagrađen 1937. godine, pretvoren u ustašku komandu. Spomenik majoru Kosti Todoroviću, komandantu srpskih komita koji su prelazili 1914. Drinu, porušen je na Spasovdan 1941. godine. Ustaše su u Vlasenici među prvima ubili tamošnjeg paroha Dušana Bobera. Za Srbe su se zauzimali lekar Asim Čemerlić i starešina Okružnog suda Pavao Petrović, rimokatolik. Srebrenički paroh je 11. maja 1941. godine dobio naređenje od satnika iz komande mesta Srebrenica da napusti mesto službe u roku od tri dana.

Blagoje Đurić, sveštenik iz Bratunca, nije čekao pravne kontakte sa novom vlašću, nego je uspeo da se skloni i tako izbegne hapšenje 12. jula 1941. godine. On je zapisao da su „toga dana došle ustaše iz Srebrenice sa namerom da me uhapse. O tome sam bio blagovremeno obavešten, a pošto sam stanovao na samoj Drini, pošlo mi je za rukom da pređem u Srbiju”.

Jedan prognanik iz Bratunca po imenu Branislav Beatović zadesio se na desnoj strani Drine, u Ljuboviji. U Komesarijatu za izbeglice i preseljenike Nedićeve vlade je izjavio: „U mom selu je bilo oko 2000 Srba od kojih su ustaše ubile oko 100, nagoneći ih u crkvu, gde im je neki Ismet, sin hodže Hameta Efendića, gulio kožu, a zatim sa svojim ocem hodžom ubijao ih. Moga rođaka Ranka Beatovića su ubili na mestu kocem po glavi. Među ovima istakao se u gonjenju i ubijanju Srba predsednik opštine Jusuf Verlašević, koji je klao Srbe, ali je docnije uhvaćen od četnika Dangićevih koji su ga ubili. Ova su zlodela radili ustaše... Crkva je srušena, sa grobova su poskidani i polomljeni krstovi, a srpska društva su rasturena... Pojedini muslimani su naše štitili, ali bez uspeha”.

Vladeta Gavrilović, bivši sudija okružnog suda u Srebrenici, privremeno nastanjen u Gornjem Milanovcu, 14. februara 1942. godine je posvedočio u Kragujevcu:

„Znam tačno da je postojalo mnogo germanofila-muslimana mahom intelektualaca i trgovaca koje je predvodio poreznik Mehmed Arpadžić. Poznato mi je da je on odmah postavljen za šefa Policijske uprave u Srebrenici, a ranije (u vreme Kraljevine Jugoslavije) bio je otpušten iz službe. Pre rata isti je mrzeo Srbe i zbog toga je bio omrznut od strane samih Srba. Isto tako, predsednik Opštinske uprave odmah je smenjen, te je na čelo došao Huso trgovac čijeg se prezimena ne sećam