Jarane shvati da vas se niko ne boji.

Nema više JNA, srbijanska vojska služi za slikanje i nemoćno preko granice gleda kako vas Kosovari yebu uzduž i poprijeko.
A vaša Rusija je upravo pokupila prnje iz Hersona.

I takvi smo vam se oduprli i opstali.

Šta je vas zajebalo? I vi se poredili, bili puno slabiji, pa najebali?

U trenucima kad se trese svijet, kad NATO zbog agresije na Ukrajinu, pojačava kapacitete članica i partnera, kada se isposlovala i usaglasila isporuka određene opreme za OS BiH, kada amerikanci odluče da pošalju još helikoptera za pojačavanje zračne flote, uz mizeran udio same BIH u finansiranju (mizeran u odnosu na cjelokupnu investiciju) oni odluče da to skinu sa dnevnog reda i da preusmjere u obnovu ruske tehnike u Bijeljini i to tako da na važnim sastancima, kod donešenja tako važnih odluka, na kojima se o tome odlučuje uopšte ne bude nadležni ministar odbrane. On uopšte "nije upućen" u problematiku. Navodno, ne zna ni da se desilo. Gurneš direktno prst u oko amerikancima, pentagonu i NATO-u. I još gratis dovedeš mađara da sere po SAD-u. Sve u tri dana. Golemo.

Orkan je doslovno oruzje koje nema nikakvu preciznost, konstruiran je za rakete sa kazetnim punjenjem, dakle preciznost +- 1000 metara

Mujo je stvarno cudo, poredi jedan precizni Himars koji cilja valjda na GPS, sa ovim krampusom od Orkana, a nema ni taj Orkan vise.

Ma još je taj sa video bio prototip iz Zadra.
Naši ga pred rat odvezli u Knin. Koristili ga za gađanje Zagreba i ostavili.
Boga pitaj kako je završio kod Šnjoke al sasvim sigurno Šnjoko nije imao ni rakete za njega, bezveze ga vozali. Šnjoko...

ha ha koja budaletina
čuj oteli od RSK
šta? kad su prolazili kroz Bihać ??

znas li gdje su se proizvodili Orkani jadan bio

samo ti svoj poso

imal sta od raspalih 16 M-84 na Manjači

nema više JNA brajko da svakog četničkog smrada naoruža do zuba i u startu okupira 2/3 teritorije i da strateško taktičku prednost
i opet ste sve usrali

znas li gdje su se proizvodili Orkani jadan bio

Nema. Cela BiH ima 4 tenka.

Srpska vojska je u Srbiji. I daleko je jača od zajebancije zvane JNA.

Ma još je taj sa video bio prototip iz Zadra.
Naši ga pred rat odvezli u Knin. Koristili ga za gađanje Zagreba i ostavili.
Boga pitaj kako je završio kod Šnjoke al sasvim sigurno Šnjoko nije imao ni rakete za njega, bezveze ga vozali. Šnjoko...

BTW kad smo već kod VBRova, dok ne završi razvoj Šumadije:

Znam, po cijeloj Jugi. Dio u Travniku. Napravljeno 20 tokom 80ih, većina prodata mislim Iraku, a 8 ostalo u JNA. U RSK bio 1 taj koji ste vi vozali. Smeće obično, mislim da su naši nešto pokušali modernizovati, Luna tako nešto pa odustali.

https://militaristikablog.wordpress.com/2021/03/03/risovi-sa-vrbasa-protiv-borbenih-sokolova-nato-a/

Risovi sa Vrbasa protiv Borbenih Sokolova NATO-a

28. februara 1994. godine zabilježen je, kao dan kada je Sjevernoatlanski savez NATO prvi put od svog osnivanja aprila 1949. godine upotrijebio silu u okviru jedne svoje zvanične misije. Uloga žrtve pripala je agresoru na Republiku Bosnu i Hercegovinu Vojsci Jugoslavije, njenoj operativnoj grupi tzv. VRS odnosno bivšim pilotima JNA koji su letjeli za fiktivno RZ Republike Srpske koje je kao i tzv. VRS bilo pod direktnom komandom RZ i PZO Vojske Jugoslavije.

Naime, tog 28. februara 1994. godine dva američka lovca F-16C Fighting Falcon, koji su u skladu sa rezolucijom Vijeća Sigurnosti OUN-a patrolirali Zonom zabranjenog leta iznad BiH oborili su u manevru presretanja četiri laka jurišna aviona SOKO J-21 Jastreb koji su letjeli po oznakama fiktivnog RZ Republike Srpske. Jurišna šestorka agresorske avijacije vraćala sa zadatka bombardovanja skladišta municije u Bugojnu i fabrike aritljerijskih sistema “ Bratstvo“ u Novom Travniku.

Slike samohodnih višecijevnih bacača raketa M-87 Orkan snimljene nakon završetka rata u krugu tvornice “Bratstvo” Novi Travnik od strane NATO snaga za implementaciju mira IFOR koje najbolje dokazuju da su oruđa ostala netaknuta nakon bombardovanja kruga fabrike u Novom Travniku 28.02.1994. godine. Vide se tri kompletna oruđa i jedan sanduk sa raketama kalibra 262 mm dometa 50 km, dok je jedan kompletan sistem sa višestrukim BK izuzeo HVO 1993. godine, a dva nešto starija prototipa bila aktivna u naoružanju Armije R BiH.

Prilikom manevra presretanja četiri od šest agresorskih aviona je oboreno, peti je pao uslijed oštećenja i tri pilota su poginula, a samo jedan avion se oštećen vratio u bazu.

Vojska Jugoslavije, zvanični agresor na Republiku BiH od trenutka kada je uvedena zona zabrane leta iznad Bosne i Hedrcegovine je dio svojih zračnih borbenih efektiva prebazirao na vojni aerodrom Udbina na teritoriji satelitske paradržave Republike Srpske Krajine u Hrvatskoj, koja je kao i tzv. Republilka Srpska u BiH bila pod vojnom upravom, administrativnom jurisdikcijom i neposrednom vlašću zvaničnog Beograda. Dio aviona i helikoptera 92. mješovite avijacijske brigade (mabr) tzv. VRS koristio je bivšu JNA avio bazu Udbina, jer teritorij Hrvatske zvanično nije podpadao pod granicu zone zabrane leta iznad BiH. Ova grupa aviona je do ljeta 1995. godine djelovala sa tog aerodroma po ciljevima u BiH, što je još jedan evidentan dokaz zajedničkog sistema rukovođenja i komandovanja ukupnim vojnim kapacitetima agresora sa jednog mjesta – iz Generalštaba u Beogradu.

Orkani na meti

Obavještajne informacije do kojih se zahvaljujući hrvatsko-srpskoj saradnji u to vrijeme došlo ukazivale su na to da je u fabrici municije “ Slavko Rodić“ u Bugojnu pokrenuta proizvodnja raketa za samohodni višecjevni lanser raketa kalibra 262 mm “ Orkan“ što je izazvalo paniku u agresorskim redovima. Naime, još 1992. godine tokom povlačenja JNA iz BiH u fabrici naoružanja “ Bratstvo“ u Novom Travniku ostala je jedna baterija najnovijih samohodnih višecjevnih lansera raketa M-87 “ Orkan“ koji je smatran najubojitijim i najsavremenijim artiljerijskim oruđem JNA. Iako nisu bili dovršeni, riječ je bilo o artiljerijskom sistemu dometa do 50 kilometara velike razorne moći.






Kako se strategijska situacija ne bi promijenila u korist Armije RBiH koja je bila u završnoj fazi da osposobi skoro cijelu bateriju Orkana za dejstvo, u Beogradu je odlučeno da se proba izvesti zračni napad na obje fabrike istovremeno i pored opasnosti da zbog stalnih zračnih patrola aviona NATO-a, značajni zrakoplovni efektivi budu izloženi riziku od obaranja. Ova odluka dovela je u njenoj realizaciji do katastrofalnog gubitka skoro cijele grupe avina koja je poslana na zadatak.

Piloti iz sastava 27. I 28. lovačko bombarderske avijacijske eskadrile pozvani su 27. februara 1994. godine od strane predpostavljene komande da prime zadatak u komandi RZ RS na aerodromu Mahovljani kraj Banja Luke. Tadašnji komandir 28. lbae Vukmirović je upoznao pilote lakih jurišnih aviona J-21 Jastreb da je zadatak vrlo rizičan, ali da se rizik mora podnijeti, jer je zadatak vrlo bitan. Poslije toga odabrani piloti su autobusom krenuli iz Banjaluke prema Udbini. Bilo je ukupno šest pilota koji inače prethodno preko godinu dana nisu imali borbenih letova. Među njima i dvojica komandira eskadrila, Vlačić i Vukmirović. Iste večeri autobus je stigao na aerodrom Udbina gdje su im se priključili i piloti Studen i Zarić. U pripremi akcije o kojoj je riječi bilo te večeri na aerodromu Udbina iz Beograda iz Komande RZ i PZO VJ savjetovano je da se zadatak izvede u standardnom poretku u brišućem letu sa iskakanjem pred ciljem na veću visinu odakle bi se djelovalo kako avioni ne bi bili izloženi djelovanju zemaljske PZO. Avioni bi djelovali pojedinačnim odbacivanjem ubojnog tereta u parovima sa zadnjim parom koji bi ujedno bilježio rezultat djelovanja. Akcija je dakle osmišljena na standardnom principu djelovanja lovačko-bombarderske avijacije, s tim da je opasnost od presretanja zanemarena i izvlačenje iz borbenog djelovanja se razmatralo ponovo u režimu leta na malim visinama. Komanda RZ i PZO Vojske Jugoslavije je obezbjeđivala radarsko pokrivanje geografske prostorije u kojoj je planirano izvođenje zračnog napada i kroz zajednički sistem kripto radio veze u sistemu ZOJIN informacije su se prenosile na aerodrom Udbine u realnom vremenu. Tako da su piloti mogli biti upozoreni na opasnost. Komanda je bila da se u slučaju pojavljivanja NATO aviona, akcija odgodi i avioni prizemlje. Ujutro 28. februara piloti i avioni su bili spremni za zadatak. Šest aviona J-21 Jastreb i dva aviona J-22 Orao. Sa komandnog mjesta RZ VRS dejstvom je rukovodio pukovnik Uglješa Peulić koji je na raspolaganju imao i elektronsko izviđanje radio komunikacija sa kojima je pratio komunikaciju između NATO snaga i njihovih aviona u zraku.
U šest sati ujutro 28. februara poletjela je osmorka. Najprije šest aviona SOKO J-21 Jastreb evidencijskih brojeva: 24207, 24220, 24257, 24259, 24275 i 24406, poslije njih poletjela su i dva SOKO J-22 Orao sa uključenim forsažima. Jastrebovi su letjeli u formaciji tri para: Vukmirović- Studen, Crnalić- Zarić i Mikerević-Pešić. Treći par je ujedno imao zadatak da osmotri efekte dejstva. Let je izvršen u brišućem letu u jednom dijelu, ali se šestorka u rejonu Ključa radi lošeg vremena i nedostaka specijalne opreme za slijepo letenje podigla na veću visinu. Istog momenta posada aviona za elektronsko osmatranje zračnog prostora Boeing E-3 Century AWACS je u 06:21 sati registrirala odraz šest letjelica u zraku nekih devet kilometara jugoistočno od Banjaluke.
Pilot Vlačić koji je pilotirao u avionom Orao dobio je kriptovanu informaciju o neprijateljskim letjelicama iz sastava NATO snaga koji su bili u patroli na osnovu Rezolucije 816. Savjeta bezbjednosti UN kontrole zabrane letenja nad Bosnom i Hercegovinom. Akcija se tog momenta trebala prekinuti i avioni prizemljiti na najbliže aerdorome. U međuvremenu AWACS je dao elemente o avionima „uljezima“ NATO-vom lovačkom paru višenamjenskih borbenih aviona Lockheed Martin F-16C Fighting Falcon. Kada su „uljezi“ nastavili sa letom prema Jajcu par NATO-vih F-16-ki je krenuo u manevar presretanja južno iznad Konjica.

Pilot Vlačić je radio vezom javio formaciji Jastrebova da su se pojavili američki lovci. Jedan od pilota Jastreba mu je odgovorio da oni idu na dejstvo po cilju. Agresorski avioni su po tom nastavili i izveli dejstvo o ciljevima namjenske industrije BIH. Avioni Jastreb su dejstvovali po fabrici naoružanja “ Bratstvo Novi Travnik“, dok su Orlovi dejstvovali po rezervnom cilju- fabrici municije “ Slavko Rodić“ u Bugojnu. Nakon borbenog dejstva grupa je zauzela kurs nazad prema aerodromu Udbine u brišućem letu.

Agresorski piloti koji su letjeli na jednostavnim letjelicama za jurišno djelovanje sa prostom osnovnom avionikom protiv sebe su tog dana imali avione sa posljednjom zrakoplovnom tehnologijom tog vremena. F-16C čini kičmu borbene avijacije NATO-a preko 40 godina i nije čisti lovac. Sve verzije u osnovi imaju istu opremu koja varira od poboljšanja do poboljšanja sa sve sofisticiranijom i sofisticiranijom tehnologijom. U osnovi F-16 je opremljen sa GPS navigacijskim sistemom, te sa nišansko-presretačkim radarom AN/APG-68 koji pored lovačkog dejstva ima kanal za automatsko praćenje konfiguracije zemljišta, za operacije niske penetracije neprijateljskog zračnog prostora, digitalizovan sistem tzv. fly by wire upravljačkih površina, pasivnu i aktivnu zaštitu letjelice od IC raketnih projektila zrak-zrak. Verzija F-16 koja je napala agresorske avione 28.februara razlikovala se uveliko od svojih predhodnika po novom modularnom nišanskom radarskom sistemu AN/APG-68V5 sa puls-dopler sistemom skeniranja terena dometa u traganju za ciljevima u zraku do 200 km, tu su bila još i poboljšanja u smislu uvođenja antiradarskih projektila AGM- 88 HARM za gađanje PZO ciljeva na kopnu i druga sitna poboljšanja avionike.

U 06:35 sati vođa patrole lovaca F-16 obavijestio je AWACS da je na svom nišanskom radaru uočio formaciju od šest borbenih aviona. Istog trenutka, oficir iz AWACS-a radio vezom je uspostavio konatakt sa agresorskim avionima i naredio im da napuste zračni prostor BiH u suprotnom biće napadnuti. Na upozorenje niko iz formacije od šest aviona nije dogovorio, naprotiv nastavili su let spuštajući se veoma nisko i prateći teren. Poslije obavljenog bombardovanja ciljeva u Bugojnu i Novom Travniku vođa NATO patrole lovaca F-16C je u 06:42 sati zatražio je od pretpostavljenih dozvolu da napadne. Direktnom radio vezom u 06:43 pukovnik Džejms Čembers iz komandnog centra NATO u Vićenci je izdao dozvolu za napad.

Uslijedila je komanda FOX ONE što znači da je na ciljeve otvorena vatra. Vođa lovačke patrole u avionu F-16C blok 40 broj 83-2137/RS pilot kapetan Robert Dži „Vilbur“ Rajt ispalio je tri rakete, dok je pilot koji je bio u drugom F-16C blok 40 broj 89-2009/RS pilot kapetan Stiven L. „Jogi“ Alen ispalio jednu. Kapetan Rajt je lansirao jednu raketu zrak-zrak AIM-120 AMRAAM i dvije AIM-9 Sidewinder, dok je Alen lansirao samo jednu AIM-9 Sidewinder. Prva raketa je lasnirana u 06:45, druga u 06:47, a treća u 06:48 sati. Četvrta raketa ispaljena je iz drugog aviona F-16C lovačke patrole NATO u 06:50 sati.

Jedan za drugim u razmaku od manje od minut oborena su četiri aviona: prvi kod Šipova, drugi kod Mrkonjić Grada i treći kod Sanskog Mosta, a četvrti kod Kapuljaha. Avion kojim je letio pilot Zvezdan Pešić prvi je pogođen i eksplodirao je u zraku, zatim su pogođeni avioni kojima su pilotirali piloti Vukmirović i Zarić koji su izgubili živote, pilot Uroš Studen koji je pogođen iznad Kapuljaha kod Vlašića katapultirao se kod Jajca i preživio. Pilot Zlatko Mikerević iskočio je iz svog oštečenog Jastreba nedaleko od Ključa, jer mu je avion pretrpio oštećenja nakon što je neko od njegovih kolega pogođen. Pilot Zlatan Crnalić se svoj avion evidencijskog broja 24275 iako teško oštećen uspio da spusti na aerodrom Udbina.

Dva aviona tipa J-22 Orao koji su učestovali u bombradovanju Bugojna su iako su i sami bili otkriveni pušteni da se vrate u bazu u Udbinama, jer su predstavljali manji cilj, a i to je bila svojevrsna poruka NATO-a Vojsci Jugoslavije da su mogli biti oboreni u svakom trenutku.

Epilog priče

Opravdanje koje za ovu katastrofu traži agresorska strana leži u tehnički veoma različitim tipovima aviona koji su korišteni u zračnoj borbi. To je tačno. Agresorski avioni su bili avioni jurišnog tipa za izvođenje zadataka gađanja tačkastih ciljeva na zemlji dok je NATO koristio sofisticirane letjelice za višenamjensku upotrebu. Međutim, ono što se godinama preskače i što prolazi neopaženo je da je plan leta i samo izvođenje zadatka od strane agresora bilo planirano u uvjetima kada je NATO samo upozoravao letjelice da se udalje. Postoje i naznake da je ovaj zadatak bio i najavljen komandi NATO-a kao humanitarni let kako bi se sistem radarskog osmatranja doveo u zabludu. Postoji i tvrdnja da NATO nije po pravilu presretanja upozorio „uljeze“ da napuste zračni prostor BiH, što ne stoji, jer su NATO lovci ispalili samo jednu raketu dugog dometa AIM-120 AMRAAM i tri rakete malog dometa AIM-9 SIDEWINDER što govori da su bili u završnoj fazi presretanja na daljinama manjim od 18 km od cilja. Sam izbor načina prilaska cilju je također bio sporan. Na samom aerodromu Udbina prije samog izvođenja zadataka došlo je do žustre diskusije između komande i pilota oko tipa leta i prilaska cilju. Piloti su insistirali na izvođenju zadataka iskakanjem na visoku šemu pred ciljem, a ne praćenjem terena do cilja. Ocijenjeno je da je kompletan zadatak trebalo da bude izvršen u niskoj šemi i da nije bilo opasnosti od neprijateljske PZO. Takođe zbog upotrebe određenog tipa bombi piloti su smatrali da je nužno iskakanje na veću visinu zbog njihovog efekta i eksplozije. Što se pokazalo tačnim, jer oštećenja na fabrici nisu bila adekvatna da se uništi predviđeni cilj i svi Orakni su ostali netaknuti. U tzv. VRS bila je čak bila formirana komisija za ispitivanje ovog događaja, istragu je sproveo komandant fiktivne RZ VRS general Niković sa ekspertima iz Beograda. Ocijenjeno je da je došlo do propusta u pripremi i izvršenju zadatka. Komandant 92. mabr Perić je vođen željom da akcija uspije, proglašen odgovornim za katastrofalne gubitke.

Kraj rata 1995. godine dočekalo je ukupno 25 aviona Jastreb u obje operativne grupe Vojske Jugoslavije SVK i VRS . Oboreno je sedam aviona Jastreb (jedan juna 1992. godine, pet februara 1994. i jedan septembra 1995. godine). Tokom operacije OLUJA 1995 za Mahovljane je preletelo osam jastrebova. Hrvatska vojska je po dolasku na aerodrom Udbina zatekla tri Jastreba i to: dva J-21 Jastreb ev. br. 24252 i 24146 i jedan IJ-21 24407. Završetak rata na aerodromu Mahovljani dočekalo je 15 aviona Jastreb. Od tog broja: tri su dvosjeda NJ-21 (23509, 23516 i 23518), 10 jednosjeda J-21 (24104, 24148, 24160, 24202, 24204, 24209, 24212, 24261, 24272 i 24275) i dva izviđača IJ-21 (24408 i 24458).

meni je drago da ste glupi pa mislite da imaju samo 4 tenka
ha ha jado jadni, nemate posade ni za 100 tenkova u Smrdiji, osim toga ni tada niste smjeli otvoreno podrzavat četnitet a kamoli sada, oa je smijete preći granicu na Kosovo ljeb te jebo... glup si ko ***

osim toga sveukupno Smrdija ima 250 tenkova
a četnitet je imao 530 na početku rata protiv heroja u farmericama i patikama sa puškicama i embragom na oružje belosvetskih šupaka

i goloruki smo vam oteli 9 M-84 !!!!
a vi u RSK imali 20 i pobjegli u epskoj traktorijadi

četnički smradovi hrabri samo sa ubijanjem civila i ratnih zarobljenika

meni je drago da ste glupi pa mislite da imaju samo 4 tenka
ha ha jado jadni, nemate posade ni za 100 tenkova u Smrdiji, osim toga ni tada niste smjeli otvoreno podrzavat četnitet a kamoli sada, oa je smijete preći granicu na Kosovo ljeb te jebo... glup si ko ***

osim toga sveukupno Smrdija ima 250 tenkova
a četnitet je imao 530 na početku rata protiv heroja u farmericama i patikama sa puškicama i embragom na oružje belosvetskih šupaka

i goloruki smo vam oteli 9 M-84 !!!!
a vi u RSK imali 20 i pobjegli u epskoj traktorijadi

četnički smradovi hrabri samo sa ubijanjem civila i ratnih zarobljenika

Mujo pojelo te vrijeme.
Više vrijedi jedan današnji modernizovani tenk VS nego 10 tih JNA šklopocija.
Što opet nema veze sa vama jer vi nemate ništa. Eventualno Hiluxe pa da navarite na njih kalaš.

Evo pogledaj malo al nemoj se prepasti da ti proradi PTSP, nećemo mi vas dirati dovoljno ste dobili po pički. To je za neke druge ljude. BiH će se raspasti u miru.

ha ha jado jadni pa sve te kalaje su stare po 40 godina
jedino što vam vrijedi su 30 doniranih ruskih T-72 B1MS
a kako se pokazalo da lete kupole u Ukrajini sa T-72 a i sa M-84 jer on nije nista drugo nego T-72 za te srpske kalaje su dovoljni RPG a kamoli Javelin ili NLAW valjda bi nam sada šupci doturili koji

glupsonu tih 530 tenkova JNA su bili odmah raspoređeni oko bosanskih gradova i okupirali i DRŽALI 2/3 teritorije protiv golorukih heroja bez ikakvog oružja
sada nit smo mi goloruki a te srbijanske kalaje su preko Drine
rekoh ti glupajneru, pa milošević niej smio onda otvoreno pomagat četnitet a kamoli da dans šta mozete kad ne smijete da pređete granicu Kosova, koje je srce Srbije
ljeb te jebo, kako si glup

ko sam ja da tebe kmeta Simana, Mujinog krmeta sprečavam da bude i ostane glup
meni je drago da tako misliš

pa glupane jedan ne smijete da pređete s vojskom preko granice Kosova koje smatrate svojim teritorijom
a kamoli da predete Drinu u DRUGU DRŽAVU

by the way Simane