Nakon proterivanja španskih Jevreja, značajne jevrejske zajednice su stvorene u Cfatu i Tiberiji na Galilejskom jezeru. U Cvatu se razvila Kabala. Tokom 1840.tih godina Jevreji postaju ponovo većinsko stanovništvo u Jerusalimu.[11] Cionizam se kao politička ideja o vaspotavnjalju jevrejske države u zemlji Izraela razvio 80-ih godina 19. veka. Osnovana su jevrejska naselja Petah Tikva 1878 (Vrata nade) Rišon Lecion (Prvi u Cionu) 1882, Zihron Jakov 1890 i druga. Prvi cionistički kongres u Bazelu označio je prekretnicu u borbi za jevrejsku državnost. Tel Aviv je osnovan 1909. godine kao prvi Hebrejski grad. Pored izgradnje kibuca kolektivnih naselja, Jevreji su počeli izgradnju industrije, obrađivanje pustinje i obnovu Hebrejskog jezika i pisma uz izgradnju odbrambenih snaga prvo pod imenom Hašomer (čuvari) potom Hagana (odbrana) iz koje će se 1948. stvoriti izraelska vojska.

Tokom 19. veka među evropskim Jevrejima dolazi do oživljavanja nacionalnog identiteta, želje za emancipacijom i povratkom u Izrael. Tako je stvoren pokret nazvan cionizam (njegovim formalnim osnivačem smatra se Teodor Hercl, 1897). Pokret je nastao u Bazelu u Švajcarskoj, gde je održan Prvi cionistički kongres na kojem je objavljen cilj — u Palestini stvoriti dom jevrejskom narodu, zajemčen javnim pravom. Utemeljena je Svetska cionistička organizacija (engl. WZO). Pokret je dobio ime po brdu na kojem se nalazio Jerusalimski hram (Cion ili Sion), međutim, kasnije je taj naziv simbolizovao sam Jerusalim. Cilj ovog pokreta bilo je ujedinjenje Jevreja u dijaspori i njihov povratak u Palestinu. (Iako su se prvobitno dvoumili treba li domovina da bude Argentina ili Palestina, 1906. na cionističkom kongresu odlučeno je da to ipak bude Palestina).

Šerif Husein, emir od Meke, koji se u to doba prozvao vođom palestinskih Arapa, vodio je tajnu prepisku sa ser Henrijem Mekmejonom, britanskim visokim poverenikom u Egiptu. Zahtevao je potpunu nezavisnost arapskih zemalja pod osmanlijskom vladavinom, a Mekmejon mu je potvrdio da Velika Britanija podržava želju za nezavisnošću svih arapskih naroda pod vlašću Šerifa Huseina.

Prvi Aliyah (povratak Jevreja) dogodio se 1881. godine. Većina useljenika podigla je nova jevrejska naselja. Broj Jevreja postupno je rastao kao rezultat daljih useljeničkih talasa, posebno tokom Prvog svetskog rata. Godine 1914. u Palestini je živelo 60.000 Jevreja (oko 9% ukupnog stanovništva).


Tajni pregovori koji su tokom februara 1916.


vođeni između Francuske, V. Britanije, Rusije i Italije ...(kada su zahebali Digice sa Dalmacijom)



rezultovali su tajnim Sajks-Pikotovim sporazumom,



kojim je podeljen bliskoistočni deo Osmanskog carstva.




Dok se Ruska Imperija rušila usled privrednog rasula i boljševičke revolucije, a Amerika još nije bila uključena u rat na strani sila Antante, britanski ministar spoljnih poslova Artur Balfor dana 2. novembra 1917. šalje pismo lordu Valteru Rotšildu, predstavniku Engleske federacije cionista. U njemu mu objašnjava kako britanska vlada povoljno gleda na mogućnost uspostavljanja nacionalne domovine jevrejskog naroda na prostoru Palestine, no naglašava da se ne sme činiti ništa što bi narušilo status ostalih nejevrejskih zajednica na prostoru. Jerusalim su Britanci videli kao strateški smešten gradić na stecištu puteva između Evrope i Indije, severa i juga. Tada, u decembru 1917, Velika Britanija de fakto počinje da upravlja Palestinom kao okupaciona snaga. Ubrzo posle, 1918, Turci su izbačeni iz Palestine zajedničkim snagama Britanaca, Francuza i Arapa. Na mirovnoj konferenciji u Versaju (1919) doneta je odluka o budućnosti regije. Od mandata utvrđenog ugovorom Društva naroda, Palestina prelazi pod direktno britansko tutorstvo.

Ubrzo nakon preuzimanja mandata, Britanija odvaja 76% mandatne Palestine i na toj teritoriji osniva Transjordan, na čelo kojeg dovode svog savetnika, hašemitskog šerifa od Meke, koji je izgubio borbu za vlast u Arabiji protiv porodice Saud. Jordanom i danas vlada ista kraljevska porodica.

Tokom dvadesetih i tridesetih godina i uporedno sa useljavanjem Jevreja i Arapa u mandatnu Palestinu, izbijaju sukobi i pobune palestinskih Arapa. Arapi podižu pobune: 1922. pa 1929. Za vreme arapskih pobuna, Britanci uglavnom stoje sa strane (najpoznatiji primer arapskog nasilja u ovoj pobuni su uništavanje drevnog jevrejskog naselja u Hebronu, u koji se Jevreji vraćaju tek nakon rata 1967), uprkos mandatu Društva naroda, po kojem su mandat nad Palestinom dobili, kako bi na njenoj teritoriji, uspostavili jevrejski nacionalni dom. Britanija počinje da ograničava jevrejsko, ali ne i arapsko useljavanje.

Dolazak nacista na vlast u Nemačkoj (1933) pojačava doseljavanje u Palestinu. Arapi izazivaju nerede u Jerusalimu i Jafi. Arapi se opiru naseljavanju Jevreja, što s vremenom kulminira u pobuni 1936. Britanci pobunu guše tek tri godine kasnije (njen vođa, jerusalimski muftija hadži Muhamed Amin el Huseini beži u Berlin. On će, za vreme Drugog svetskog rata, osnovati Handžar diviziju). Britanska vlada šalje Pilovu komisiju (pod vođstvom lorda Roberta Pila) koja zaključuje da mandat više ne funkcioniše i preporučuje podelu zemlje na dve države — jevrejsku i arapsku, i neutralno sveto područje kojim bi upravljala Britanija. Kroz dve godine Britanija je, s Hitlerom, na vlasti u Nemačkoj i s Drugim svetskim ratom pred vratima, izdala zloglasnu Belu knjigu u kojoj značajno ograničava ulazak Jevreja u Palestinu, ograničavajući imigracije na broj od 75.000 ljudi u idućih 5 godina. Jevreji to vide kao kršenje Balforove deklaracije i mandata.

Za vreme rata dešavala su se mnoga legalna i nelegalna useljavanja i dalja polarizacija dve zajednice. Tokom holokausta u Evropi, Velika Britanija i SAD nisu prihvatale jevrejske useljenike, pa je njihova jedina nada bila Palestina. Kao rezultat toga, 1947. Jevreji čine 33% stanovnika. Tokom godina, Jevreji su stekli i mnogo zemlje kupujući je od Arapa.

Predsednik SAD poziva Britaniju da otvori palestinska vrata 1945. za 100.000 Jevreja, koji su preživeli holokaust i posleratne progone po Evropi.

Jest, dijete razmišljalo o geopolitici ili ga je neodgovorni otac poslao da gađa tenk kamenom u nadi da će ga Izraelci ustrijeliti, a on objaviti genocid na internetu.

Pojavile su se netke teorije urote, da KGB preko svojih useljenika, preko 1 milijuna iz SSSR kontrolira Bibija i delove netkih sigurnosnih sustava, sluzbi, lobi grupa....

Jer budimo objektivni ovo RF je DZEK POT....ne Amerima, Zidima, Zapadu...rasteretiti frontu na iztocnoj bojisnici.

Umrtviti medijsku, logisticku, financijsku, vojnu potporu...

Ma genialno...jer od 1990-2001 po grafikonu je bar 1 milja dosla...sa 20-40 g...sada su u najboljim godinama da obnasaju sve bitne funkcije 50-65 g...i jos imaju obitelji, potomsvo, bar 2 - 3 milijuna sa korenima iz SSSR i ruskojezicni.

Nakon ovakvih gnjusnih laži o podržavanju terorista zahtijevam ispriku ili ću proslijediti prijavu upravništvu foruma!

Dobar dan! Lete vam Merkave u vazduh!

Nosač zrakoplova Gerald Ford stigao do obala Izraela.

Čovjek ništa nije krivo rekao.

Muslimani nisu rasa, već religija. Dakle muslimani su sljedbenici te zločinačke, pedofilske, militantne i ekspanzionističke ideologije.

Fundamentalizam nije loš, ako fundamenti (temelji) nisu loši. Samo što je islam užasna religija.

Problem je KURAN, problem su HADISI, problem je lik i djelo proroka MUHAMEDA.

Pogledaj kakav je to zločinac bio. Pedofil, genocidaš. Za njega je Ratko Mladić svetac. I to ne prema povijesnim, već prema ISLAMSKIM IZVORIMA koje muslimani smatraju vjerodostojnima.

Da stvar bude gora, muslimani smatraju da je prorok Muhamed bio najsavršenije biće koje je hodalo zemljom te da moraju slijediti njegov primjer.

A znate i sami kakav je on primjer.

Dakle nije ništa krivo rekao, muslimani jesu sljedbenici zločinačke ideologije, baš kao i nacisti. ne treba kriviti sve Nijemce, kao što ne treba niti sve Arape, ali treba osuditi nacizam, kao i islam.

E sad, druga je stvar što mnogi ljudi, posebno na Zapadu, nisu religiozni. To je nešto što u islamu naziva MUNAFIK, odnosno licemjer, lažni musliman. Među munaficima svakako da ima krasnih ljudi, ali to nije zbog islama, već upravo zato što ga se ne pridržavaju.

Onaj tko vjeruje da je u redu da tip od preko 50 godina spava s 9-godišnjakinjom, onaj tko vjeruje da za napuštanje islama treba biti propisana smrtna kazna, onaj tko smatra da ima pravo silovati robinje i ratne zarobljenice (a sve ovo je eksplicitno dozvoljeno i propisano svetim islamskim spisima, apsolutno sve i još mnogo toga) - i jest smeće od čovjeka

Neki se vracaju na sjever Gaze jer je jug pretrpan

Ministarstvu vanjskih poslova BiH, točnije Ambasadi BiH u Kairu, do sada su se za evakuaciju iz Gaze javila 23 bh. državljana i članova njihovih porodica. Sve osobe koje traže evakuaciju nalaze se trenutno na području Gaze.

Američki domorodci dugo nisu bili građani SAD-a to im je pravo dozvoljeno mnogo kasnije. I opet ih nitko ne pita jel hoće neku samostalnu državu, žive u rezervatima i to je to. Ili bilo gdje u SAD-u gdje hoće, nemaju državu, kao ni u Kanadi, ni u Meksiku...

Narod Gaze neće svoju državu, a samoupravu imaju. Nisu pod okupacijom.

To što ti puno puta ponoviš muslimansku retoriku da je to okupacija neće napravit od tog istinu. Unutar Gaze nisu okupirani.

Može se reć da su pod teškim sankcijama, međutim, ako svaki milimetar slobode iskoriste da nabave oružje koje odmah koriste u agresiji, što drugo da im se radi?

Imaju prosječno bolji standard života u Gazi nego većina Afrike i Kuba koja je pod nemilosrdnom izolacijom SAD-a. Ili Venezuela.

Tom logikom sankcija bi sve te zemlje trebale vršiti terorističke napade na SAD, a opet vodeću ulogu u stranom terorizmu na tlu SAD-a imaju muslimani.

Iako i Sjeverna Koreja ima veći razlog za terorizam nad SAD-om nego ikoja muslimanska zemlja, jer SAD nije ni blizu bio brutalan prema ikojoj od tih kao prema Sjevernoj Koreji na koju su bacili više bombi zračnim udarima nego svi saveznici na cijelu Njemačku tokom drugog svjetskog rata.
Znači Irak ni približno tako loše nije prošao.

Ako ćemo ići i praviti teorije o okupaciji i tlačenju i koječemu uvijek će slabije nacije imati svog tlačitelja i nikad ne bi bilo mira, ali ipak većina naroda želi da živi u miru, pa i kad im nije posve pravo.

Jedino muslimani uvijek imaju razlog za terorizam. Samo mali dio cijelog arapskog poluotoka i Sjeverne Afrike nije muslimanski i to je toliki problem da je jedini način istrebljenje židova.

Već sam ti rekao da nije bitan teritorij, a Hamas jest bitan, pa njihov problem je Izrael. Ne postoji komad zemlje koji se njima može dat, koliko god malen ili velik da bi ih zadovolji da ne idu u ubijanje židova.

To što ne želiš da prihvatiš ono što ti oni sami kažu je tvoja mentalna blokada, iz nekog razloga.

Pobjegli iz BiH u konc logor

Stižu Hamasovci u BiH

Udri Izraele svim silama.
Bog će prepoznat nevine među njima

Moguce da su udate u Gazu ili dio nekih misija, diplomate itd...

Papin izaslanik u Svetoj Zemlji spreman sebe razmjeniti za otetu izraelsku djecu

Diplomate i misionari

Inace je malo poznato da su se mnogi bosanski muslimani nakon oslobadanja Bosne preselili u Palestinu koja je tada jos uvjek bila djelom osmanskog carstva. Pretpostavlja se da su u mjestu koje se danas naziva caesarea maritima podigli dzamiju

Zašto bi se žene udale u koncentracijski logor?

pod misijama nisam mislio na religijske misije ni misionare vec humanitarne

Sta ja znam, ljubav valjda. Pitaj ih

Evo za dvoje se vec zna

Sestre Laila i Alia Shaheen rođene su u Palestini, ali posjeduju bh. državljanstvo i upisane su u knjigu bh. državljana. Njihov otac doktor Ahmed Shaheen također je posjedovao bh. državljanstvo, ali mu je ono oduzeto prije nekoliko godina tokom postupka revizije državljanstava.

Ahmed Shaheen je godinama živo u Bosni i Hercegovini. Početkom devedesetih studirao je medicinu u Banjoj Luci i Tuzli. Doktor Shaheen se, nakon studija vratio u Palestinu gdje danas, kao pedijatar, radi u jednoj od bolnica u Gazi.


Izgleda da je imao i sina koji je umro u napadu 2014

Bh. državljani Ali (Ahmed) Khaled Shaheen poginuo u 30. jula nakon što je izraelska vojska grantirala kuću njegovih roditelja u Gazi, objavilo je Udruženje Palestinska zajednica u BiH.

"Moj sin, Ali Ahmed Khaled Shaen, dio moje duše, preskupa je njegova krv i krv naroda Palestine. Bio je zgodan dječak koji je volio život i živio za svoju domovinu. Njegova krv je vrlo skupa, no za dragu Palestinu ništa nije skupo", kazao je otac Ahmed.

Koga ću pitati, ja ne poznajem žene koje se tako ponašaju. To je tvoja ideja, ja prvi put čujem da se žene udaju u koncentracijske logore.

Udavale su se i u IS sto nebi i u koncentracijski logor

Išle jesu, samo nisu se tako jednostavno vraćale.